Bir gün kozada küçük bir delik belirdi; bir adam oturup kelebeğin saatlerce bedenini bu küçük delikten çıkarmak için harcadığı çabayı izledi. Ardından sanki ilerlemek için çaba harcamaktan vazgeçmiş gibi geldi ona. Sanki elinden gelen herşeyi yapmış ve artık yapabileceği hiçbir şey kalmamış gibiydi.

Böylece adam kelebeğe yardım etmeye karar verdi; eline küçük bir makas alıp kozadaki deliği büyütmeye başladı. Bunun üzerine kelebek kolayca çıkıverdi. Fakat bedeni kuru ve küçücük kanatları buruş buruştu. Adam izlemeye devam etti; çünkü heran kelebeğin kanatlarının açılıp genişleyeceğini ve bedeninin taşıyacak kadar güçleneceğini umuyordu.

      Ama bunlardan hiçbiri olmadı!Kelebek hayatının geri kalanını kurumuş bir beden ve buruşmuş kanatlarla yerde sürünerek geçirdi.Ne kadar denesede asla uçamadı.

Adamın iyi niyeti ve yardımseverliği ile anlamadığı şey,kozanın kısıtlayıcılığının ve buna karşılık kelebeğin daracık bir delikten çıkmak için gösytermesi gereken çabanın Yüce Yaratıcının kelebeğin bedenindeki sıvıyı onun kanatlarına göndermek ve bu sayede kozanın kısıtlayıcılığından kurtulduğu anda uçmasını sağlamak için seçtiği yol buydu. Bazen hayatta tam olarak ihtiyaç duyduğumuz şeyler çabalardır. 

     Eğer Yüce Yaratıcı hayatta herhangi bir çaba olmadan ilerlememize izin verseydi, o zaman bir anlamda sakat kalırdık. O zaman olabileceğimiz kadar güçlenemezdik.

Asla uçamazdık.

Güçlü olmak istedim; ve yüce yaratıcı beni güçlendirmek için zorluklar yolladı.

Bilgelik istedim; ve yüce yaratıcı bana çözmem için sorunlar yolladı.

Başarı istedim; ve yüce yaratıcı bana çalışmam için zeka ve kas gücü verdi.

Cesaret istedim ve yüce yaratıcı bana üstesinden gelmem gereken sorunlar verdi.

Sevgi istedim; ve yüce yaratıcı bana yardımcı olmam için sorunlu insanlar yolladı.

İyilik istedim ve yüce yaratıcı bana fırsatlar yolladı.

İstediğim hiçbir şeyi elde edemedim; fakat ihtiyaç duyduğum herşeyi elde ettim.

* İnsan yayınları – Bilgelik hikayeleri